نگرش معلمان ابتدایی شهر سنندج نسبت به ارزشیابی توصیفی

این مطالعه با هدف بررسی میزان آگاهی و نگرش معلمان ابتدایی راجع به ارزشیابی توصیفی و ابعاد مختلف آن اجرا گردید. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل دو گروه از معلمان شاغل به تدریس در مدارس ابتدایی می‌باشد. گروه اول شامل 84 نفر معلم بود که در اجرای آزمایشی طرح ارزشیابی توصیفی همکاری داشتند و گروه دوم شامل معلمان خبره و با تجربه‌ی سطح شهر سنندج بود که بنا به ارزیابی‌های سازمان آموزش و پرورش از نظر تجربه، دیدگاه و رویکردهای آموزشی از برجستگی‌های حرفه‌ای بالایی برخوردار بودند. با توجه به محدود بودن جامعه‌ی آماری در هر دو گروه، از روش تمام‌شماری یا سرشماری بهره گرفته شد. در راستای جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز از یک پرسشنامه‌ی محقق‌ساخته و مصاحبه‌ی نیمه‌ساختمند استفاده گردید. اعتبار صوری و محتوایی ابزار‌های اندازه‌گیری، با نظرات صاحب‌نظران این حوزه کنترل گردید و در ارتباط با سنجش پایایی پرسشنامه نیز از آلفای کرنباخ استفاده و 95/0 برآورد شد. داده‌های کمی پژوهش با استفاده از شاخص‌های گرایش به مرکز و آزمون t تک‌نمونه‌ای و داده‌های حاصل از مصاحبه‌ها نیز با بهره‌گیری از روش تحلیل محتوا تحلیل گردیدند. نتایج این بررسی نشان می‌دهد که اولاً آگاهی معلمان راجع به ارزشیابی توصیفی در حد کلیات است. ثانیاً ارزشیابی توصیفی در حد قابل قبولی با ارزشیابی تحصیلی دوره‌ی ابتدایی تناسب دارد. ثالثاً ارزشیابی توصیفی دارای مسائل و مشکلات خاص و چند‌بعدی است. رابعاً ارزشیابی توصیفی در حد قابل قبولی بر ارتقای بهداشت روانی محیط یاددهی– یادگیری مؤثر است و نهایتاً ارزشیابی توصیفی به عنوان یک نوآوری آموزشی در میان معلمان، مورد پذیرش می‌باشد.